Dünən gecə üzü quzeyə baxan künclərini mamýr örtmüþ pəncərəmin qarþýsýnda yatdým gül dibçəyi kimi.... Bu sabah pəncərəmin qarþýsýndaký otaðýmý qaranlýqlaþdýran soyudan kədər ətri saçan qocalmýþ gül kolunda dara çəkdim səni. Otaðým daha da qaranlýqlaþdý. Tərs kimi þam da yanmýr ....Külək əsir otaðýmda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Türkan Zamanova Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.