Yürürdüm Hýzlý adýmlarla arkama bakmadan Karanlýkta bile gündüz netliðinde görürdüm Yüreðim bin budaklý dal Savaþ atlarýnýn cezbesinde yüreðim Yüzümde cennet sakinlerinin gülümsemesi Zihnimde zamana ait kavramlar büyütürdüm...
Serinliði koþtururdu nehirlerimin Bir dalga ki; kayalarý ufalardý buðusu Bir dalga ki; okyanuslar yavrusu Rüzgarý tufanlardan besili... Ýki cenahtan can bulurdu benliðim Biri yontulmamýþ nefret Ýflah olmaz bir sevgiydi ötekisi...
Bir ucundan yandýmý zehrim Kaðýt gibi ufalanýrdý kýrmýzý giyinmiþ tunçtan bakýþlar Siyaha dönerdi alyuvarlarým Dilimin ucunda çýrpýnýrdý ölü ruhlar...
Menekþe soluklarýyla önümde diz kýrardý gece Yýldýzlar tepemde Zühreyi odamda misafir ederdim... Bakýþlarým kýrpýþýrken coþku içinde Bir omuzum kamerde Her yana daðlarým düþerdi Gittikçe hafiflerdi göz kapaklarým Damarlarýmda sanki bir fil kalabalýðý Her gece ateþ olur gövdemi salardým Karanlýðýn taa kalbine...
Sebepsizce aðlardým Baþýmda mücahit bir elem nöbette Fitil olur yanardým Kanardým... Sonra yine hiç sebepsiz gülümser Yýldýzlarý kucaklardým Sanki dünya sanki kainat ellerimde...
Yürürdüm Dikenli taþlý yollardan Yalýnayak hemde... Yürürdüm Ne cennet sevdasý kalbimde Ne cehennem korkusu gözümde...
O gün asýlacak olsam Güle oynaya beklerdim infaz sýramý Gölgem þahit Dilim hoþlansa da Yüreðim kaldýrmazdý yalaný Yalanlarýn bittiði yerde tek bir doðru Süpürüp gitti elimde avucumda olaný...
Þimdi kör bir kuyudayým Dipsiz kör bir kuyu... Rüzgarlarým duruldu Dalgalarým cýlýz Yýldýzým yok Ayaðýma zincirler vuruldu Bileðime kelepçeler Dilimde kat kat düðümler Zar zor yutkunuyorum Ne konuþmama ruhsat var Ne aðlamama ne gülmeme Ben þimdi tozlu kefenlere sarýldým Maziden kalma hiçler tutuþturuldu elime Sayende...
"Seni bile yeniden sevebilirdim Kendimi baðýþlasaydým"
Sosyal Medyada Paylaşın:
izmirim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.