Düşleşen Ezgiler

Nerede, nasýlý belli olmayan bir son
nerede nasýlý belli olan bir baþlangýcým ben.
hem kaçýlýr korkulur
hem eþikte merakla beklenilir
hem karakare
hem ak duvaklý
sevdayým ben

korku kaçýþ boþuna
krallar eðilmiþ önümde
babil bahçelerinde
dikene durmuþ gülüm ben..

her çýðlýk
benimle yýkanýr
sessizlik kulelerinde

görünmez olur çýkarým
en son karesinde..

dedi ve durdu karakedi

gramafon zamanýydý, savaþýn külleri arasýndan sýyrýlmýþ hafýz burhan zamanýydý..
ziftin üzerinde kýrkbeþlik edayla çalkalanan..
raký sofrasýnda buzun çözülme sancýlarýný duyulduðu, yarý irkiliþ ve sessizliði hafýzla bütünleþtirme anýydý..
pir kulak kesilmiþtik..
pirinç kollu sahibinin sesine..
savaþ durmuþ, karneli açlýk hükmünü sürdürüyordu.
sokak aralarý oldukca dardý.
evsiz kedilere barýnak olmuþtu kýrlangýç saçak aralarý..

Karagözleri karelendi karakedinin..
uzaða doðru bakýþýna eklendi bir yanýk türkü gibi ah çekiþler anýlarý çaðýrdý..
Ýhtiyarlarýn mühürlerini taþýyan savaþlarda
en çok ve çabuk çocuklar ölür dedi;
açlýk ve soðuktan..
donmadan ölenleri bulur ince hastalýk, tifo, kolera..
sonra kadýnlar ölür; emzikte çocuklarýna saðalmamýþ memeleriyle..

Kardeþim vardý benim, ayný ana rahminde misafir kalmýþ,
benden küçük olmasýný kýskandýðým..
kardeþim vardý benim..
tombul ellerini maþayla yaktýðým.
deri kokusunu bilirmisin sen yanýk.
tüysüz deri kokusunu bilirmisin sen kavruk..
hala burnumu sýzlatan...
Küçüktüm’lü cümleler saðalmýyor acýmý..
cezamý kendime vermekliðimde indirmiyor gözkapaklarýmý..
her uyku baþlangýcýnda kabusla öpüþüyor düþlerim..

Mavi, hatta çakýr gözlüydü..
sapsarýydý tüyleri..
bir sabah sesi kesildi, öksürükten..
alýcý kuþlar aldý götürdü..
dedi ve sustu..
boðmaca boðdu bebeðimi..
boðmacalar, nedeni bilinmeyen ani sancýlar erken ölümlere uydurulmuþ heceydi.
erkendi çok erken bulmuþtu onu ölüm...
ayrýlmak acýsý çekenlere giydirilen deli gömlekleri
sýrtýmda parçalandýkca bir yenisi eklenmekte..
Aldýlar oyuncaðýmý, yarýna umudumu elimden..
onun minik bedeni sela sela cami cami minare minare ruhlaþtý..
sonsuza ulaþtý..

ayný an
bilmem hangi sýnýrlarýn sinir uçlarýna takýlý kalmýþ
çocuk iskeletleri konuþtu rüzgarýn notalarýyla týnlayan
akbabalar bekleþmeyi bitirmiþ
kurtlar sofrasý dürülmüþ
açlar sandýða kilitlenmiþ
resmi tarihçilerin odalarýndaki
mum sönmüþtü

sürüler sürgünü sürüp yutmuþtu
saðrýsýnda bez bebekler saklý
saklanbaç oyunlarýndan kalma
körebelerin sesleri
uðulduyordu
kýrýma uðramýþlarýn
soyu tükenmiþlerin
soplarý sayýlmayanlarýn
safra kesesi patlamýþ
yeþil ekþi bir koku yayýlmýþtý
topraðýn çatlak yüzüne öylecene
bir anýt gibi seyrediyordu
tanrýlarýn barýnaðý tepeler
çölleþmiþ yüzüne bakýp
çaðdaþ insana
sorular yargýçsýz kalmasýn deye
sancýlar saðaltýlsýn bin kere
dinsin savaþ tamtamlarýnýn
trompetlerinin uðultusu
madalyalar
ve mýzraklarýn
külleri savrulsun deye
gülsün deye donsuzlarýn
umuda çalmýþ yüzlerinde
kýzýl güller açsýn deye
sarýya hasret
bir haslet essin deye

Sustu karakedi aniden
gözleri bir noktayý týrmalarcasýna sertleþti.
dolu dizgin yaðmaða koþan karabulutlar gibiydi..
yutkundu..
devam edemedi..

Bütün gece güneþ tozlarý yaðdý evin çatýsýna..
aydan yansýyýp çaresizce ipleþen..

Karakedi serseriye sýðýndý kokularýndan kaçarak
ama, sýðýntý olmadý..
onca yýl, her anýldýðýnda,
rüyalarla kabuslaþan sara nöbetleri gibiydi öykünün hafýzada diriliþi..
tekrarlanýþý tazeliðini yitirmedi..
ölümün adý bu olsa gerek dedi
tekrarlanýþý tazeliðini yitirmeyen korku
aslolan gerçekti o..
gerisi yalan.

Gökyüzünde herbir galaksi
bir kaos
salýncaðý gibidir dördüncü boyutan da baðýmsýz..
duyulmaz tiktaklarý
tiktak
tik
tik yakaladý karakedinin yüzünü, seðrimedir gitti sabahadek..
karalar eriyip serseriye dönüþtü
mor donunu sýyýrýnca gökyüzü
sessizlik öpüþtü
düþleþen ezgilerde..

Volkan Kemal
..................................
Karakediden notlar;
Bu öykümsü düttürü, savaþlarda ölen çocuklara adanmýþtýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: