Kızıldeniz Parça Parça Bölünmüş

kýzýldeniz parça parça bölünmüþ
her parçasý bir diyara salýnmýþ.
akdenize akan sular durulmuþ,
damla damla siyah akar, kan olmuþ.
gözyaþlarý gökyüzüne yükselmiþ,
yagmur ile birleþerek aglamýþ.
karadeniz tüm kollara ayrýlmýþ,
ana toprak bu sularla kan kusmuþ.
parçalanmýþ koca daglar hýrsýndan,
ihaneti kabul eden olmamýþ.

yüregime acýlarla hep adýný yazmýþken
her damla yaþ kurþun gibi gözlerimden düþerken.

ben bi,lirim bu kaderin acýsýný,
ben bilirim toprak ana çeker sancýsý.
tohum diye siyah damla hep düþerken topraga,
toprak tutmaz,tohum vermez bu sevda.

bir kerbala çölü olan gönlümde,
hiç bakýþý kalmadý nuru siyah saçýnda.

nar kýrmýzý,gülü pembe renkleri
aðu ile ebediyyen kavruldu.
söndü ýþýk,hep karardý bu alem.


al baþýný duvarlara vurda git,
aglayan gözlerini karanlýkta sil de git.


avucumda topladýgým yaþlara,
nefretimi, hiddetimi karýþtýrýp yogurdum.
gözlerdeki sahte yanan ýþýgý,
güneþ gördü, hiddetinden dogmadý.

toprak ana hep kustu ihaneti her gece,
zehirlendi açmaz oldu gülbahçenin gülleri.

yüregimden kopardým hep, sevgi denen þeyleri,
bitti artýk,hiç kalmadý güven denen hislerim.

eskimez denilen pranglar çözüldü,
saç teline can veren, o asiller döküldü.

var git, artýk kapkaranlýk yol senin,
dönüþün yok, geliþinde yok benim.
kara gece hýrsýndan simsiyaha büründü,
agýr kokun, igrenç tenin, sarhoþlarý bayýlttý.

saký geçme, kirlenmesin leylalarýn mezarý,
yaptýklarýn aglatýyor, mezarýnda sezarý.
ferhatlarýn çekiç ile örsleri,
sevda için vurulan her darbede,
bir parçan kopacak,bin defa hep ölmenle.
her gece girdigin temiz diye o kirli yataga,
bir el diye bedenine bin lerce el degecek.
belki bir gün bir yerde,kimbilir nerelerde,
o kirli bedenin düþecek, pak temiz topraga,
iþte o zaman, ancak tüm çiçekler açacak,
yýkanacak denizler, kirlerden kurtulacak.

08.06.2011
00.100

Atilla Durukan



Sosyal Medyada Paylaşın: