Sonbahar

kuru yapraklar dökülmüþ dallardan

aþkýmýn solmasý gibi solmuþ renkler içinde

sert bir rüzgar esiyor sahilde

deniz kapkara olmuþ

sensizlik gibi içimde

boðazýma çokmüþ ýsýssýzlýðýn nefesi

sessiz ve derinden aðlýyor yaðmur taneleri

gözlerimde ýslaklýðý var arzularýn izinin

ellerimde ellerinin sýcaklýðý kurumuþ

tenýmde o sessiz renkleri düþen yapraklarýn

ayaklarýmýn altýnda eziliyor yaðmur damlarý

gözlerimdeki kan damlalarýna karýþýyor derinden

ezilmiþ ruhum bedenýmden duþuyor yere aniden

toprakta ölmüþ olmalý sesi cýkmýyor bu sesleri alýyor içine

bir sonbahar sabahý sessizlik

hancer gibi kalbimi delip açýyor içimi

renkleri solmuþ yapraklarla rüzgar sessizce

kalbimide süpürüp atýyor yerden

yere elimde sadece kalan

acýlarýn sesi týk tak diye vuran

kalbimin kanayan derinliklerinde

sadece o güzel gözlerinin izi var

bir hancer gibi saplanan en derinden bu bedene ümitsizce




Sosyal Medyada Paylaşın: