gazetede yazýyor iki satýr /fabrikadan çýkan sülfirit asitli dumaný .yaðýyor her gün üstüne kükürt/ne yeþil kalmýþ nede yaþanacak yer ölmüþ çiçek aðýç ve böcekler/ düþmüþ cansýz topraða ýrmaklarda balýklar ölmüþ /su sanki asit ,su deðil çiðerler çekiyor hergün eksoz gazý /beden çatýrdýyor ruh yanýyor . sönüyor evler ocaklar/ her gün düþüyor ölüm acýsý yakýyor gelinler analar bacýlar aðýt böyle medeniyetin içine et gitsin. ÝRFAN KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.