GÜNEŞ

Yorgun bedenini güller üstüne,
Usul usul serer zevale doðru.
Solgun gölgesini yollar üstüne,
Gergef gergef gerer leyale doðru.

Ýkindi zamaný günün iniþi,
Yoktur bu menzilin geri dönüþü,
Ölümü andýrýr þemin sönüþü,
Götürür yüreði melale doðru.

Akþamýn gurubu yaprak dökümü,
Güneþin batýmý boyun bükümü,
Azrail baþýnda bir iç çekimi,
Açar kapýlarý Celale doðru.

Yatsýyla tükenir morun ahengi,
Maviden siyaha dönüþür rengi,
Ýbadet faslýnýn geceyle cengi,
Gizemli yol tutar hilale doðru.

Sýr gibi tüllenir afakta boþluk,
Geceyi gündüze döndürür loþluk,
Ayda nabýz tutar yansýyan hoþluk,
Uzatýr elini þimale doðru.

Seherin kapýsý kula açýktýr,
Þafaðýn söküþü güne açýktýr,
Kuþluk vakti sevda gibi sýcaktýr,
Nice düþ kurulur helale doðru.

Öðle, hükümrandýr gün ortasýnda,
Ýnsan ömrü gibi can ortasýnda,
Yirmi dört saatin tam ortasýnda,
Ruhu zinde tutar hayale doðru.

Sabahýn neþesi günün baþýdýr,
Akþamýn minesi, sonun baþýdýr,
Sonun aydýnlýðý zorun baþýdýr,
Bir ince çizgidir kemale doðru.

Rabia BARIÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: