Her þey Bir Baharla Baþladý...
Ve sen bahardýn...
Ve sen Bahar olunca...
Her þey bahardý...
Gözlerin uçan kelebekleriydi gökyüzümün,
açan tüm çiçeklerdi gülüþün...
Adým attýðýn yerler yeþile çalar da;
kýskandýrýrdý kahverengileri...
Gökkuþaðý olurdu saçýnýn rüzgârda salýnýþý...
Yaz yaðmuru tenine özenirdi de
Tutturamazdý ipeksi dokunuþunu...
Uçurtmalar uçar sanýrdý;
kirpiklerinde kaybolan yakamozlar
bilemezlerdi ki ne zaman uðrar dolunay,
gözbebeklerinin derinliklerine...
Kaybolan çocuklar olurdu parmaklarýn,
okulun ilk günü yolunu þaþýrmýþ sanýrdýn
teninde gezinirken masum masum...
Havada uçuþan melodiydi sözlerin...
insanýn derinine iþleyen..
Büyüleyen...
Ve giden...
Ve peþinden gelinen...
...
Özledim canan...
gözlerin...
gülüþün...
endamýn...
saçýnýn rüzgarda salýnýþý...
teninin kokusu, ipeksi dokunuþu...
kirpiklerin...
içinde mehtabý gizlediðin gözbebeklerin...
parmaklarýn...
ve... sözlerin...
Soruyorum þimdi canan...
Hangi mevsime gizlendin...
Özlüyorum ölesiye...
ben hangi mevsimdeyim sen NERDESÝN?..
Özlem UZUNLAR
ikibinsekiz