Geceler
Mumlanmýþ acýlarýn titrek elleriyle dokunuyor sana
Geceden kalma yanýmla inhina bir yalnýzlýðý yaþýyorum
Kim bilir adýn her aným da büyüyen
Karþý koyulamayan ýssýz gizem dolu nuhan yolculuðum
Bilmem bir masal silsilesidir beni böyle çocuksu bir düþe salan
Sol yanýmý hafife alan gayri akþamdýr karaltýlýdýr düþler
Araf’ýna gece iþler sukut inlerine giz salyalarý akar kanatýlan yaralarýma
Ben
Seni beklerim
Koynumda zebani ýslýklar
Ayyuka çýkar bütün düþler ve diz üstüne düþüþler
Râb duy sesimi verdiðin gibi al mahþerine
Kulluðum sancýlý vakti doyur içimdeki asi açlýðý
Serdeniþlerim soluyor þaha kalkýyor dizelerim
Son girdabýnda devrilir adam gecenin
Kýrkýndan yirmi yaþ öncesi tam vaktidir
Ölmenin sýrrýna erdiði yer
Mevsim sonu gibi zad
Gövdede derin çizikler býrakarak düþen yapraklar sersem ve uykulu
Þiir’in dilimdeki titremesiyle yürüyüþüm kalýr sokaða
Mumlanmýþ acýlarýn ekþimsi kokusu nikotin sarmalý darlýkta
Yumuyorum gözleri
Duruþumun mutlu olmayý baþarýþýný kutluyorum hayal de
Düþlerimi alýp kirpiklerime aðýr yükler indirerek uyumalýyým
Ben tarihin yanýlgýlý talihsizi sen göðsümde baki sancýsý kalacaksýn
Ve bir daha bilinmeyecek adýn
Düþüncelerin ortasýnda kýrýlgan bir yüz olacaksýn
Hiçbir sevgili kýrýklarýný almadan gitmeyecek geceden
VE
Sen solunan her yer can sularýyla yýkanacak
Ve senden arýnacak benlik
Ve senden arýnacak ten
Ve senden arýnacak geceler
Ve bir daha adýn anýlmayacak
Geceden sen arýnacaksýn sen
þimo