sen(din)
uyutulmuþ yüreðimi
aþka uyandýran
her günün akþamýnda
bana tadýlacak yarýnlar kazandýran
devrime þiirler karaladýðýmda
ya da baþým belaya girdiðinde
içime huzuru yerleþtiren
mis kokulu tadýnla
ve her zorluða varlýðýyla dayanmamý saðlayan
beni hayata yeniden adýmlarla baðlayan
kuru geçen yazlarýma
kötü esen rüzgarlarýma
nisan yaðmuru bereketinde merhaba diyen
yalnýzlýðýmý
tenhalýðýmý þiirinliðiyle
ve esmer gülüþleriyle bir çýrpýda daðýtan
evet sen(din)
her þeye raðmen
yaþamanýn onurluca bir duygu olduðunu
ister istemez cana acýlar dolduðunu
yumuþak sözlerinle anlatan
ve yanýmdan hiç ayrýlmayan
ayrýlýðý ölüm sayan