.Mutluluktan uçurur, aþk karþýlýk görünce.
Hançer olur bakýþlar, yürek fýrlar yerinden.
Doyum olmaz keyfine, vuslatýna erince.
O nu her gün görmezse,kahrolur kederinden.
Seni alýr götürür,bulutlara kondurur.
Þarký söyler hüzzamdan,hasretini dindirir
Kavak yeli estirir, etrafýnda döndürür.
Aþk kitabý yazanlar,memnundur eserinden.
Ýki yürek bir olur, ayný bedende atar.
Güneþ doðar onlara, gönül evinde batar.
Her aný bir ömürdür,yaþamýna renk katar.
Yýllar geçse aradan,eksilmez deðerinden.
Görmez kötü huyunu, melek olur gözünde.
Neye baksa toz pembe, güller açar yüzünde.
Doyum olmaz sohbete,ballar akar sözünde.
Aþkýn kökü derindir,sökemezsin yerinden.
Gönül penceresinden,yüreðe ýþýk akar.
Nasýl bir akýmdýr ki, kalbi kor gibi yakar.
Birden çarpar bedeni,kalpte þimþekler çakar.
Aþk acýsý çekenler,memnundur kaderinden.