Bu konu çok aðýr, nasýl ederim ifade? Hem þiir hem ibret olmalý, iþte kaide... Sözlerim ihanet üstüne ey okuyucu! Öyle bir kavram ki, çoðuna dokunur ucu! Ýhanet yüzünden, nice ülkeler yakýldý, Toplumlar çürüdü, koca devletler yýkýldý. Ýþ iþten geçince, fayda etmedi piþmanlýk, Ýhanet yüzünden neler çekti þu insanlýk... Sürer bir yýl, on yýl, bir asýr, onlarca asýr, Bazen bir milletin, bütün kaderine yansýr. Ýþte size büyük ihanetlerden bir dizi; Viyana önüne, davet ediyorum sizi. Meþhur Merzifonlu, bir Kara Mustafa Paþa, Beraberdi o gün bu millet, yoktu kargaþa. Bir hain paþanýn, beynine girdi kör þeytan, Mustafa Paþa’ya ders vermek istedi o an. Viyana önünde olan ihanet çok kirli, Hemen meyvesini verdi, ama çok zehirli. Baþarý tersine dönüp daðýlmýþtý ordu, Ýhanet edenler, geri doðru kaçýyordu. Kaç asýr geçti de, kapanmadý hala yara, Kanamayý kimse kesemedi sara sara. Ýhanet zinciri uzanmýþtý Ýstanbul’a, Padiþah kanarak, döndü çok yanlýþ bir yola. Hainler uzandý, Paþa’nýn masum baþýna, Kelle Edirne’de koyuldu "Ýbret Taþý"na. Ýbret ama nasýl, asýrlara büyük ibret! Hemen yakýnýnda, kocaman Kasr ý Adalet! Hainlere bakar gibiydi kellenin gözü, Bir acaip renge büründü hemen gökyüzü; Gazabý Ýlahi o anda etti tecelli, Her yeri kapladý alevden yýldýrým seli. Adalet sarayý yanarak oldu yerlebir, (*) Aklýnda ihanet olanlar, bu bir ibrettir! Bu olay tarihin kocaman bir köþe taþý, Beddua etmiþti Paþa’nýn günahsýz baþý. Büyük liderlere, yapýlacak bir ihanet, Onun hayatýný, bitirebilir nihayet. Lakin bedduasý, tutar iyi bilinmeli, Ýþte dört asýrdýr, doðrulmadý Türk’ün beli...