Gün ağarmadan!

Nefes nefese kalmýþtým
Mecalimin iflas edeceðinin farkýndaydým
Kalbim daralýyor,ter sanki halin suskunluðunu fýrsat biliyordu
Lahza sessizce ima ediyordu, nedenlere ne vakit ineceksin diye sual eyliyordu


Ruhumun farkýndamýyým
O hal üzere ne kadar anlamlýyým, sanki yitik saikim
Kalbimin sahifelerinden neden habersizim, nazargah der geçerim
Bin hüzün içinde yaptýðým secdelerim, kýyama dururken býrakmayan kederim


Sevginin lisanýný öðrenmeliyim
Ne derlere göre þekillenmeyi muhakkak ki ötelemeliyim
Aidiyetimin ve hilkatimin ne olduðunu iliklerime kadar talim etmeliyim
Hangi sözü verdimse, sadakat göstermeyi ve bu anlam üzre gözmeyi bilmeliyim


Hoyrat bir hal nefsin tabiatýdýr
Neme lazýmcýlýðýn lahzasýnda ki ne acý bir gam-ý bühtandýr
Hizmet ehli olmak, sakinin gönül sahrasýnda ki hilmini anlamak haktýr
Edep kalbi ve ruhi manada firkattir, gönül ehli olmak insanlýðýn kulluk niþanýdýr


Ehliyetimi elhak bilmeliyim
Mükellefliðime tebarüz eden ilimlerle iþtigal etmeyi telakki etmeliyim
Hal bilgisinden, emri maðruf için seberlikten ictinap etmemeyi öðrenmeliyim
Her türlü asabiyeti terbiye etmeyi becermek için meþk ehlinin vecdine girmeliyim


Aþk ve ölümün ihsan þadýný
Halimin derinliðinde kuþanmalý ve süruruyla yaþamalýyým
Korkunun bir bedeli var, hangi surkun duvarlarýn ýzrýrbý var öðrenmeliyim
Nefesin azizliðinde, gönlün hakikate açýlan sahnelerinde ihlasa bürünmeliyim




Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: