Sen yok gen bilesin Demir parmaklýklar arasýnda kalbim Tutamadý telefonu ellerim Sen rahat ol canýmýn içi Yýllar geçsede seni, seni beklerim Sen yok gen bilesin Dudaklarým son öpücüðün ýslaklýðýnda Dilim o an almýþ olduðu tadýnda ellerin geziniyor yanaklarýmda Sen rahat ol canýmýn içi Sen yok gen bilesin Geçmedim aynanýn karþýsýna Bakmadým sensiz Engel olamadým gözyaþlarýma Deli divane kendinden habersiz Sen rahat ol canýmýn içi Sen yok gen bilesin Hayaller kurmadým sahillerde Tutmadým hiçbir el köþelerde Beklemedim güneþin batmasýný Seni beklediðim yerlerde sen rahat ol canýmýn içi Sen yok gen bilesin Dokunmadým saçlarýna Bozulmasýn diye Kimse çare olmadý Kanayan yarama Sen rahat ol canýmýn içi Sen yok gen bilesin Aðaçlar benim dünyamda meyve vermedi Matem tuttu bütün kainat Ýsyanda kalbim, yüzüm gülmedi Sen rahat ol canýmýn içi. Sen yok gen bilesin Yataklar düþman Koltuklar mengene Kalbim de alev, etraf da duman Sensiz dünyada mý Asla duramam Sen rahat ol canýmýn içi
Sami Yüce 30/08/2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
samiyuce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.