Hiç tanýþmayacaðýmý sanmýþtým
Hüzün naðmeleriyle
Daha ilk sen olduðum yerde
Durmuþtu zaman
Öyle akmýþtý ki caným
Yoktum artýk ben
Kimse yoktu
Bir tek sen
Yaðmurdan çok seninle ýslanýyordum
Güneþten fazla sen yakýyordun
Esir olmuþtum bakýþýnýn bir zerresine
Hep bana bakasýn diye
Pervane gibiydim
Bilmedin hiç
Ne çiçeklere burun büktüm
Seçemedim binlercesinden senin gibisini
Seni sana hediye edemezdim
Vazgeçtim
Ama bana gelen en güzel lütuftu
Eþsiz güzelliðin
Nasýl da her yer bahara durmuþtu
Nasýl da mis kokun göðüme dolmuþtu
Varlýðýndan bir haber olduðum yüreðim
Bulutlara kanat açmýþtý
Susmuyordu
Adýnýn hecesiydi çýrpýntýlý vuruþu
Gidiþlerine bin ölüm adarken
Bana geliþlerin
Heyecan sancýlarýmdan
Yeniden doðuþlarým oluyordu
Senin beni soluduðunu bildikçe
Gönlüm avunuyordu
Gecelerden vuslat hayalleriyle
Sýyrýlýyordum
Koþar adým geçerken zaman gözlerimden
Ben olduðum yerde
Ellerim yüreðimde
Öylece sana kapýlmýþ
Sen hançer bana saplý
Bekliyordum
Bekledim
Bekledim
Nice senli düþlerden geçtim
Kâh güldüm kâh inledim
Ölümün eþiðinde
Ümitlerimle dirildim
Biran olsun sensizliði kabul etmedim
Beni sevdamýn büyüklüðüne aldýrmadan
Zindan köþesine fýrlatýlmýþ
Bir anýya çevireceðine
Hiç ama hiç ihtimal vermedim
Artýk kendimi hiçe sayarken
Çoktan sen olmuþtum
Kimbilir kaç milyon kez
Benim sandýðým nefesinle konuþtum
Yalnýzlýðý bilemeden renklerle buluþtum
Ne yazýk ki
Ardýna bakmadan gidiþinle
Bütün renklerim soldu
Maviliklerim
Saðnak yüklü bulutlara mesken oldu
Yeþillerim kavruldu hazana durdu
Aþkýmý anlamadýn ya
Bahar beni çoktan unuttu
Ve varlýðým
Hergün yeni bir ölüme kuruldu
Mutlu musun
Karanlýk günlerle
Zifiri gecelerle býraktýn beni
Bak tanýþtým iþte hüzünle
Ve sardý her yerimi
Hüzün naðmeleri...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.