MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Sokak Çocuğu Yılmaz
Cevher OLT

Sokak Çocuğu Yılmaz


Annem zengin evlerin emekçisi,
Babamsa dünyadan zamansýz göçmüþ biri
Annem binbir cefayla boðuþur,
Yinede hayata borçlu çýkardý.
Hayat merhametten yoksundu.

Bir zamanlar okula giderdim.
El deðmemiþ hayallerim,
Geleceðe dair umutlarým vardý.
Okumayý ekmek, su gibi severdim.
Annem oðlum büyük adam olacak der,
Pamuk gibi elleriyle baþýmý okþayýp,
Mutluluðun en güzel resmini çizerdi.
Kararýmý vermiþtim,kesindi,
Okuyup büyük adam olacaktým.
Annemi dizlerimin dibinde oturtup,
Kaybettiði bütün güzellikleri,
Duvarlarý sevgiyle örülü dünyamda,
Ona birer birer yaþattýracaktým.

Ben sokak çocuðu Yýlmaz,
Daha sekizinde bir çocuktum
Kara bir haberle ateþlerde tutuþtum
Azrailin ürpertici soluðunu
Ýlk defa baþucumda hissettim


Dünyadaki biricik dayanaðým
Varlýðým,hazinem herþeyim
Gül kokulu anneciðim
Bir elveda bile diyemeden
Gökyüzünde kayan bir yýldýz misali
Avuçlarýmdan ansýzýn kayýp kaybolmuþtu
Artýk rüzgarda savrulan toz parçasýydým
Kanatlarý kýrýk bir güvercin.
O gün hiç tanýmadýðým bir duyguya
Esir düstüm; çaresizdim
Yenilmiþ bir hükümdar kadar
Kýzgýn ve ezikti yüreðim

Çalýþmak gerekiyordu ,okulu býraktým
Ayakkabý boyadým,simit sattým
Güçümün yettiði her iþte çalýþtým
Hayat ne verdiyse kabullendim
Esirgediðinin peþinden hiç koþmadým
Ne kadar uðraþsam da
Alnýma yazýlan bu kara yazýyý
Bir türlü çýkaramadým
Elimde avucumda bir ev kalmýþtý
Onuda haciz memurlarý aldý.

Ben, sokak çocuðu Yýlmaz,
Daha sekizinde bir çocuktum
Yuvasý daðýlan ,kimsesiz
Küçücük bir kuþtum
Kendimi sokaðýn kollarýnda buldum

Bir süre sokaklarda yatýp kalktým
Birçok arkadaþým oldu
Esrarkeþ,hýrsýz, serseri...
Vurdumduymazlýðýn resmiydi hepsi.
Bu rolleri isteyerek almamýþtý hiçbiri,
Oynamak zorundaydýlar,benim gibi,

Mahallenin bütün çocuklarý
Sokak çocuðu diye seslenirlerdi
Önceleri onlara aldýrýþ etmezdim.
Bazen kulaklarýmý týkar,
Bazende gülüp geçerdim.
Sonra ,bedenim anne hasretiyle yanardý
Kalbim göðsümden çýkmak istercesine
Yaramaz bir çocuk gibi, tepinir durur
Gözyaþlarým sel olup akardý
Baþým,annemin dizlerini arardý
Çocuklarda en az,hayat kadar gaddardý

Ben, sokak çocuðu Yýlmaz,
Gökten merhamet yaðsa
Bir damlasý bana düþmez
Savurganlýðýyla cömert hayat
Bir tek bana acýmaz
Kör bir kurþunla vurulsam
Kimsenin umrunda olmaz.

Daima bir þeylerin eksikliðini hissederdim
Okul önlerinden geçerken
Çocukluðumun orada kaldýðýný bilirdim
Ne zaman bir anneyle çocuðu
Yan yana el ele tutuþmuþ görsem
Þefkatin annemle gittiðini anlardým
O an çaresizliðin acziyeti
Ýliklerime kadar iþlerdi
Güçlü olmasam da
Görünmeye çalýþýrdým
Yinede bir türlü beceremezdim
Nede olsa ben daha
Sekizinde bir çocuktum
Yuvasý daðýlan ,kimsesiz
Küçücük bir kuþtum

insanlarýn türlü türlü yüzlerini gördüm
Alaycý ,tiksinen ,hor gören,nefret eden...
Ýnsan olduðumdan utandým.
Onlarýn dünyalarýnda bir ayýptým
Sofralarýnda ,iþe yaramaz bir fazlalýk
Kökten kesilmesi gereken,
Ýflah olmaz ,ýslah olmaz bir kangren.

Ey güzel mahluklar ; insanlýðýyla övünen
Ben, sokak çocuðu Yýlmaz
Kimi zaman balici ,tinerci bazende hýrsýz
Karnýnýz doysun diye aç býraktýðýnýz
Uykunuz bölünmesin diye unuttuðunuz
Köpeðinizden bile deðersiz gördüðünüz
Kimsesizliðini ayýpladýðýnýz
Tüm varlýðýyla sizin eseriniz...

Cevher OLT 1998
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.