GİDİYOR RUHU KIZGIN GÜNEŞE

ansýzýn kapý çalýnýyor,gecenin içinde sim siyah bir göz ,bakýyor,,
geç vakitte üstü baþý yýrtýk çamur toprak sarmýþ saçýný,
.ayaklarý elleri kanýyor ,aðlýyor hün gür hün gür,
göz yaþý yakýyor evin içini çýðlýklar yankýlanýr duvarda,
tecavüze uðramýþ kýz ,dinmiyor kalp te acýsý ,
umutlarý sanki kaybolmuþ ,geleceði topraða gömülmüþ,
dünyasý yýlkýlmýþ kararmýþ mas mavi gök ona,
alýnmýþ elinden sevdasý çiçeði gençliði,
acý dan titriyor kefen gibi yüzü solgun kýz,
kanýyor yüreði, kanýyor çiðeri , ölüyor sanki
itiyor toplum, gelen vurmuþ ,giden vurmuþ
acýnýn sonsuzluðunda ruhu kurþunlanýyor.
kanlar içinde yere yýðýlýyordu,
sönmüþtü mas mavi gözleri düþleri umutlarý
onunda vardý küçük bir yüreði sevdasý aþký ,
o da yaþamak istiyordu kopartýlar dalýndan kuruttlar,
namertce onu arkadan vurdular,
giymiþ bembeyaz kefeni
gidiyor ruhu gidiyor kýzgýn güneþe ,
ÝRFAN KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın: