DÜN GECE
Dün gece oturdum penceremde
Yudumladým hayatýn þarabýný; yudum yudum sessizce
Duþundum yaþadýklarýmý
Aþklarýmý; aþk sandýklarýmý
Terk etmelerimi; edilmelerimi
Gözlerimin önünden geçti sahneler
Her yudumda hayatýmý içtim geçti önümden seneler
Çocuk kalbimin atýþý yýllara meydan okudu
Uçurtmalarýmý uçurdum göklerde yine dün gece
Sonra yine yudumladým kadehimden þarabýný hayatýn damla damla
Damarlarýmda dolaþan sevgini yudumlar gibi
Acýlar acýlar geçti aklýmdan... açýlan yaralar ve cam kýrýklarý
Paslanmýþ sevgiler rýhtýmda bekleyen umitsiz yolcular gibi
Eski gemilere bindiler ve demir aldýlar zamanýn sonsuzluðuna
Açtým kendimi denizlere dün gece ben yine
Elimde kadehim hayatýn yudumlarý acý acý boðazýmda
Dizildi gözbebeklerime damlalarý son çýðlýklarýmýn
Yutkundum sadece içimi çektim
Dün gece sessizce oturdum penceremde
Sen yoktun yine sevgimde yoktu
Uzaklarda uludu baykuþlar ümitsizliklerimi
Sen siz bir ömrü satýrlarýma akýttým yaþlarým dokulurken sonbahar yaðmurlarý gibi
Elimde tek kalan hayatýn kadehi ve yudumladýðým hayat þarabý idi sadece
Sonsuz boþlukda dun gece ben yine seni aradým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.