Kulaklarým yýrtýlýyor gün gün,
gün gün ölüyorum sessizliðin boðucu çýðlýklarýnda...
Ne bu geceye sitem,
güne vuruluþ...
Bu ne güneþin karanlýðýnda yok oluþ...
Kaderin saçlarý avuçlarýmda,
birer birer ayýklýyorum hüzünleri,
her elime geçen yeni bir baþlangýç mý, son mu?
...
Büyütürken her hüzün bizi adým adým,
sýcak bir omuz bulmuþken aðlamýþým çok mu?
...
Elimde ne kadar umut kupon kaldýysa getirdim,
katledilmiþ bir yaþama biçilen deðer yok mu?
...
Söyleyin!..
bu bir baþlangýç mý yoksa son mu? …