sen yokluðun içine düþtün ben yokluðumun Ýkiden bir çýktýðýnda biri bulan sendin oysa ben hep kalansýz kalýyordum . Belkide baþtan belliydi gideceðin ve ben oyalanýyordum..... artýk Yoksun yokluðu da öðrettin sahi ya sen öðretmendin....
genede ben seni sevdim Sen: bilirsin seni nasýl sevdiðimi zaten bir sen bilirsin birde tunalýda ki muhallebici
ayrýlýksa istediðin gene sen büyüksün git sevgili
zaten hiç gelmedin ki avuntuydu ...
ve bende kalan tek þey kolyen oldu asýlý boynumda...
22 Aralýk 2004 Çarþamba 21:28
Mustafa Çelebi ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
SEVDAZAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.