Gözü Kahve
Ýstanbul’un en kalabalýksýz köþesinde bir ben var,
bir de bendeki benden habersiz sen varsýn...
Ali Usta’nýn yeni çýraðýnýn gözleri saçlarýna takýlmýþtý ama saçlarýn hiç acýmýyordu.
týpký gözlerim kalbine bir hýrsýz gibi girdiðinde;
hiç korkmadýðýn gibi karanlýktan.
ben sevmiyordum yeni çýraðýný ali usta’nýn.
çünkü yeniydi bilmiyordu beni daha dün gördü en yakýn.
sen yeni deðildin gözü kahve, sen görmedin beni.
ama ben,gözüm açýkken ve kapalýyken hep seni gördüm.
neyse boþver artýk beni...
hiç deðiþmemiþsin gözü kahve yine derinlerdesin...
istanbul mavisi bir baþkadýr.
ne benim gibi ürkek, ne de senin gibi aldýrmayan alýngandýr.
hatýrlar mýsýn? bir bayram sabahýydý.
kýrmýzý papuçlarýn vardý.
hasta babanýn zorla kazandýðý üç beþ kuruþla aldýðý papuçlarýn...
kýrmýzýydýlar, üstelik beyaz tokalrý ra vardý hem de deriden.
sevinçliydik, iskeleye kadar koþmuþtuk.
ellerin ellerimdeydi.
yorulurduk, arada bir öksürürdün yüzün de kýzarýrdý.
yüreðinden gelen kahkahalar boðazýnda düðümlenirdi.
benim kahkaham birden kesilirdi.
ya bir an gelir de, elini elimde bulamazsam diye;
nefes nefese korkardým.
oysaki sen hep gülerdin...
ne olduysa papuçunun tokasýný aldý götürdü deniz,
bilmiyordu!
birlikte sevincimizi de götürdü.
bilmiyordu!
senin papuç tokasýný ne kadar sevdiðini
bilmiyordu!
benim seni, ne kadar sevdiðimi
bilmiyordun!
sen bir papuç tokasý için hep denize bakardýn.
ben de küçücük bir sevgi için hep sana bakardým...
kahve gözlerine bakardým, dudaklarýna bakardým,
sonra saçlarýna...
saçlarýna bakamazdým, bir çift göz takýlmýþtý saçlarýna ama
saçlarýn hiç acýmýyordu.
bu yüzden sevmiyorum yeni çýraðýný Aali Usta’nýn...
þairin notu: yýllar evveldi henüz aþýk olmuþtum ve henüz deli ki akýllý olduðum pek de söylenemezdi.
yýllar evveldi ve ben bu þiiri yazmýþtým tüm çocukluðumu kadýnlýðým sanarak..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.