e c l a

Karaltýlý gecelerin
ay çýkmazý
Hükümlerine sarar beni
yokluðun
soluklarýna indirgenmiþ
kuralsýz kadýn
Ecla nerdesin…

Bir seyyahýn heybesin demi saklýsýn
Cilalý sýralara kazýnmýþ çocuklukta mý?

Hayatýn bilmediðim karelerinde piyon.
Ölümleri ise naaþsýz bir ezgiyle sunuluyor

Rüzgâr da var
üþümüyor ten
temkinli aðýtlar yükseliyor
Topraðýmdan…

Ecla ben ölüyorum
kimse aðlamýyor bana
Sen hangi yaþanmamýþlýðýn
kýyýlarýnda soluklanýyorsun
Saçlarýnda öyküler serpiþtiryorsun
doðacaklara

Ecla yine geç kaldýn
kuruyor uðruna ömür verdiðin suretler
Yasak hamlelerini savunurken üstelik aþkýn

Memnun kalýnmýþ bir gülüþ
tenhasýnda þah’keþ
Saltanatta utangaç
þah gülümsemesinde
yeniden þekilleniyor
Rahne dilmiþ bir akrebin
daraðacýna yüklemi
zehirlerken soluðu


Ecla yine geç kaldýn
ezikleri ayrýldý tahtýn inleyen yerlerinden
Ayrýþtýrýldým senden
öteye düþüyor üþümüþler
Çaresiz bir edayla
þah’ýn gülümsemesini yeniliyorum…

Kuþkusuz
Mat oluþumun resmi kanýtýný
Taþýyorum gözlerinde
Ama söylemiyorum

Ecla yine geç kaldýn
Mecalim yok bir daha yaþamaya
Geç kalýnmýþlýðýný anlat bana
Üryan sancýlarýyla zihinde telaþ
Öpüþlerinle ýsýt benliðimi

Ecla nerdesin üþüyorum…

þimo
Sosyal Medyada Paylaşın: