Seviyorum seni ölesiye, Tutunduðum tek dalýmsýn, Elimi uazatýp tutamadýðým... Ben sensizliði kaldýramýyorum, Sensiz nefes bile alamýyorum. Ne olur beraber yaþlansak, Ne olurdu ayný yastýða baþ koysak, Ayný kadehten aþký yudumlasak... Yüreðim sýðmýyor göðsüme, Patlayacak bir volkan misali, Öyle bir basýnç, Öyle bir sýkýntý, Daralýyor sensizliðin acýsýyla... Ben seni sonsuza kadar sevdim, Ya olmazsa ihtimalini Hiç hesaplamadan, Ya olmalý, Ya olacaktý... Ama bencillik edemiyor bu yürek, Sen, olmuyor dedikten sonra, Nasýl olacak, Nasýl katlanacak... Gözyaþlarým kuruyana kadar, Uðrunda hep süzülecek gözlerimden, Sensizlik ölüm bana, Yanlýzlýk kader, Senden bana tek hatýra, Sensizlik olsa gerek...
ertan kalay
02.06.2011 / k.k.t.c.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ertan kalay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.