ha
BÜYÜYORSUN SEN ÇOCUK
Gelmiyorsun artýk, küçük oyunlara,
Okuyorsun gözlerde ki satýrlarý.
Kapýlmýyorsun sahte gülüþlere,
Duyuyorsun, samimiyetsiz yürek atýþýný.
Dolaþmýyorsun gül kokulu bahçelerde,
Biliyorsun, mutsuz dikenler dalýnda saklý.
Kaçmýyorsun efkarlý bulutlardan,
Kimseye aldýrmadan dans ediyorsun, yaðmurla.
Hayýr diyorsun, istemediðin rüzgarlara.
Kibar daðlar diziyorsun, itiraz satýrlarýna.
Güneþ parlamaya baþlýyor, mavi tabloda,
Yansýtýyorsun hem özüne, hem de yüzüne.
Sýrayla affediyorsun, rutubetli elleri.
Kamp kuruyorsun, vahþi kuþlarla dolu yüreðinde,
Hoþgörüyle besliyorsun hepsini.
Deðiþtiremediklerini kabullenemesen de,
Temizliyorsun kendi dallarýnda ki dikenleri.
Olgun davranýþlar geliþtiriyorsun zayýflýklarýna,
Yargýlamýyorsun artýk hiç kimseyi.
Baþkalarý için de düþler kurabiliyorsan,
Büyüyorsun sen çocuk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.