İSTEMEZ
Dünya denen bu yerde, yýllarca konaklarýz,
Gerçek mülkün sahibi, bizden icar istemez.
Gözleriz, kulaklarýz, konuþan dudaklarýz,
Varlýðýmýz vardandýr, insan iþar istemez.
Kusursuzluk içinde, düzenlenmiþ yapýmýz,
Her iki dünyaya da, açýk gönül kapýmýz,
Etten, kandan, ilikten, kemiktendir çatýmýz,
Dizaynýmýz Allah’tan, ortak mimar istemez.
Leyla’nýn çöllerinde, Gays sararýp solmuþsa,
Ferhat daðý yararken, þiriniyle dolmuþsa,
Kerem gibi aþýðýn, gönlü harap olmuþsa,
Aslý ona kâfidir, yanan imar istemez.
Gönüller küheylaný, dörtnala kalksa þaha,
Miraç ile yaklaþýp, aþkla varsa Allah’a,
Günahlarýn arýnmýþ, masumudur vallaha,
Her zerresi gül kokar, illa týmar istemez.
Mansur gibi “Enel Hak” narasýný atanlar,
Üç yüz yýl maðarada, uyuyarak yatanlar,
Saltanatý, þahlýðý, aþk gelince batanlar,
Kaçar þan ve þöhretten, gayri firar istemez.
Aþk alýp aþk satana, müflis olmak bile kâr,
Bundan þikâyet etmek, cümle âþýklara ar,
Ahkâm ve istikamet, hedefinde erdem var,
Bu nükteyi bilenler, baþka þiar istemez.
Övülecek yaným yok, yaralý hepten melam,
Yinede muhabbetle, herkese kalbi selam,
Çok söze ne gerek var? Elhasýl-ý vel kelam,
Aþk olmayan mekânda, gönül karar istemez,
O4.06,2011…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.