avuçlarýmýzdakilerle
nasibimize düþenlerle yetinirdik
ne itiraz
ne sitem ederdik iliþkimize
bilirdik elbet bir gün kalýcý mutluluk uðrar bize
sabrýn elinden sýmsýký tutardýk
gurura
son olsun’a yasak koyardýk
kalplerimiz birbirini karþýlamaya havalandýðýnda
ve içi içine sýðmaz sevgililer olurduk
yanýbaþýmýzda bizden biri dalgalandýðýnda
ikimize önem verirdik
ne ben’i ne sen’i çizerdik beyaz sayfalara
biz duygusuna
biz yerleþkesine canýmýzý ortaya koyardýk
her günün sabahýna kurban aday güneþ gibi
üstümüze yaðmur yaðdýðýnda
bizim için hayat devam ettiðinde
su gibi
çiçekler gibi birbirimize sarýlýrdýk
sevmek budur dercesine
aþký yudum yudum içersene