HASRETİM AĞIT YAKAR

Dost dediðim bildiðim aþk adýna
Bütün acýlarýný tattýðým
ihanetlerine alýþamadýðým bu yürekte
Bir yerim yok benim,
Hep dikenler üzerinde eðreti kalýyorum.
Ne zaman gözlerim dalýp gitse uzaklara
Bir kaktüs yapraklarýný serer önüme.
Savrulur ipek saçlarý dalga dalga gökyüzüne.
Uzanýp alnýmdan öper bir anne,
Oturup hasretin avlusunda aðýtlar yakar.
Rüzgar uðultularý çarpar þakaklarýma.
Bir sevda türküsü kulaklarýma süzülür
Uzak yayla yollarýnda,
Gittikçe mahzunlaþýr yüreðim.
Ne zaman içmeye eðilsem bir pýnarýn soðuk suyunu,
Köz köz olur tutuþur su.
Rüzgarýn saçlarý ateþ olup düþer daðlarýn doruklarýna.
Yanaklarým ateþ keser, çatlar dudaklarým...
Boyun büker aþkýn tüm menekþeleri,
Sümbülleri, sehergülleri,
Kýrkkanatlýlar ve de seher bakýþlý gelinleri,
Tomurcuk göðüslü kýzlarý ..
Birikir gözyaþlarý damla damla dünyanýn gözlerinde
Ve damla damla akar yeryüzünün yanan yüreðine.
Bana da ezgilerden nakýþ dokumak kalýr çile çiçeklerine.
Boynumu bükmek kalýr zalým aþkýna
’’’’’’’’’’’’YUNUS’’’’’’’’’’’’’’’’
Sosyal Medyada Paylaşın: