Hasret koydu yokluk beni köyüme Mahküm etti sanki beni ölüme Hangi yürek dayanýr bu eleme Biter diye geldim yýllar bitmedi
Karlý buzlu yüce daðlarý aþtým Geç kalmayým diye bazende koþtum Dostlar bir þey deyin inanýn þaþtým Biter diye düþtüm yollar bitmedi
Sulucak gibi çaðlar gözüm de yaþým Aðrýsý hiç dinmedi ah garip baþým Gurbetin baðrýnda yuvasýz kuþum Biter diye bekledim seller bitmedi
Mehmet Daðal hasret kaldým kokmaya Razýyým ben uzaktan da bakmaya Kýyamam ki ben onlarý kýrmaya Biter diye bekledim güller bitmedi Mehmet Daðal... Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET DAĞAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.