son mektup

son mektup

sensiz bir gün daha bitti
saatler geçti
akþam karanlýgý indi sokaða
ben kaldýrým taþlarýný göz yaþlarýmla ýslatýrken

gecenin bir vakti
sen kimbilir nasýlsýndýr küçüðüm
yataðýnda mýþýl mýþýl uyuyormusun
yoksa benim gibi geceyarýlarýnda
olmayacak düþlermi kuruyorsun

sen gittiðin gün hatýralar kapýmdan içeri girdi
seni sordular gittiðini söyleyemedim
bu aþkýn bittiðini söyleyemedim


þu an burda yok gelecek dedim
sordular bana niye masanda içki var diye
sen içki içmezsinki dediler
efkarlandým dedim sýgarayada baþlamýssýn dediler

kül tablalarý yalan söylemiyor bayaðý içmiþsin
bu gün çok efkarlýyým ondandýr dedim
hatýralarýda kandýramadým anlayacagýn
gittiðini anladýlar

ne olur güneþe söyleyin doðmasýn
karanlýða alýþtým artýk
birde sensizliðe alýþsam
nerdeyse bir yýl oluyor gideli

bana bir asýr gibi geliyor
senmissin meðer hayatýmýn gerceði
þu han yoksun iþte halim bu
hiç görmedim bir yýldýr güneþi görmekte istemem

o güneþ benim için artýk doðmasýn
güneþin doðuþu senin batýþý benim olsun
içimdeki þeytana uymak geliyor aklýma
at kendini denize balýklarla arkadaþ oL

onlar befasýzlýk nedir bilmezmiþ
iþte bu sana son mektupum
postaya atarmýyým bilmiyorum

söz
ÝZZET DÝÇKURT

Sosyal Medyada Paylaşın: