Suskunluðuma susuyorum, Hayat mý bana küskün, ben mi hayata Hiç anlamýyorum, Bir toz bulutu gibi Kendi özümde savrulup duruyorum,
Gülen gözlerim yok artýk, Nede mutlu gülümsemelerim, Kýrgýnlýklar, umutsuzluklar sarýyor baþýmý Ne yolun sonundayým nede baþýnda Hayat , bu kadar yorarmýydý insaný...?
Þimdi anýlar ve hüzünle dolu bir odada Misafirim artýk bunu biliyorum, Ve..... Bir anka kuþu gibi ,acýlarýmla yeniden doðuyorum,
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arnazdam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.