Küçük Kız..

Ah be küçük kýz..
Aþkýn ikinci cümleside mi hüsran olacaktý ?
Yaðmura mana yükleyen þairin ,
Alnýna damla damla düþen terin sebebi ,
Senin nefes alamaman..
Alamadýkça , nefessiz býrakman..
Kaçýyor aþk , hüsran olmaktan..
Düþünceler yýkýk , kelimeler yýkýk..
Kaybetmek yine bana vazife..
Halbuki sana hayatý anlatmak istedim..
Sevgiliyi deðil sevmeyi özledim..
Öpülmeyi deðil sevilmeyi özledim...
Uzak durmayý deðil sarýlmayý özledim..
Hayat buydu zaten ;
Sevmek..
Sevilmek..
Sarýlmaktan ibaretti düþler..
Zaman , düþler gerçek olunca hayattý..
Nafileydi , amaçsýz yaþanan dakikalar..
Gönlüme bað kurmuþ olaný anlattým sana..
Bir savaþa baðlýyým içten içe..
Þehit kýrmýzýsý kan Bayraða ,
Ak alnýmla Ay-Yýldýz çizmekti tek derdim..
Her garibin kalbini bir Elif yakardý ya..
Bunca derdin arasýnda kalbim yansýn..
Çekinmez , çekinmez severdim..
Ama olmadý küçük kýz..
Aþk yine kaçtý kurtardý kendini..
Hüsran yine yýktý kelimelerimi..
Aklý da fikri de hala küçük olan kýz..

MUSTAFA DÖLEK..


Sosyal Medyada Paylaşın: