DURDURUN ZAMANI İNECEK VAR

Ben polyannayým anne..!
Sen hep güldüðümü görüyorsun.
Hayat denen bir oyunda mutluluðu oynuyorum.
Son perdede mavi düþlerimde/ yakamozlara bakarak ,
.... ölüyorum anne.!

Bir sýrlý bulmaca nýn son satýrýnda/ geçmiþ zamanýmý aradým
Siyaha boyanmýþdý gençliðim..
Altý hecede tek bir soru vardý benliðimde,
Ben þimdi nerdeyim..?

Emeklemeden kalkabilmeyi öðretseydin bana ,
Doðruluk ekseninde tökezlemezdim belkide.
Sen olmadýðýn da yalnýz kalmazdým kaderimle.

Alaaddinin sihirli lambasýna ihtiyacým var.
Çocukluðuma ben olmaya gitmek istiyorum.
Durdurup zamaný altý yaþýma gitmeliyim.

Ýnce memet gibi eþkiya olmaktan sýkýldým,
Çocuk olmalýyým gerçekten gülebilmek için.

Bu benmiyim sýrlarýmý sandýklardan çýkarmýþ ,
Ben kimdim ben ne için yaþýyordum.

Kendimi bulduðum zamandý aslýnda ,
Kendimi kaybettiðim o an....

Hiçler içinde telaþlanýp yokluða alýþýp,
Var olmayý unutmamak için buldum kendimi .

Ben bir polyannayým anne...


Cahilliklerimi yýrtýp attým bu gece,
Ben oyundan çýktým banane...
Bezden örülmüþ bebeðimi verin bana,
Kiraz aðacýnýn altýnda beþikleri kurun,
Yýkýn gökdelenleri çimenlere basmak istiyorum.

Doðduðum þehirde doðduðum gün ölmek istiyorum.






1 HAZÝRAN 2011
AYÞE CANÝBERK
GÜMÜÞ KALPLER





Sosyal Medyada Paylaşın: