Hüzünlü bir akşamüzeri

Hüzünlü bir akþamüzeri
Yorgun kalmýþým düþlerimin arasýnda
Yüzleþmek isterken her þeyle
Halsizlik karabasan kesilmiþ üzerime
Çöl ýssýzlýðýnda bulmuþum kendimi
Durgunluk suskunluk ikiz kardeþ edasýnda
Ardý ardýna söndü ýþýklar
Karanlýk yine hükümdarlýðýný ilan etti
Ölü kalmýþ yeryüzü can vermiþ gökyüzü
Bir canlý ben olmuþum…
Buyur iþte yine kendinle baþbaþasýn
Þimdi kendine hangi itirafta bulunacaksýn
Yada nasýl kötüleyeceksin kendini…
Kaçmana fýrsat yok yalnýzlýk pranga olmuþ gönlüne
Mazinin karanlýk çaðýna gitmek istemiyorum
Ve korkutuyor belirsiz bir gelecek
Bugün bana sunulan bir nimetmiþ meðer
Ama ben bugün halsizim yorgunum
Bugünümü yarýný olmayanlara armaðan etsem…
Bende kalsa keyfi kaçacak
Hüzünlü bir akþamüzeri yine
Güneþ enerjisini saklamýþ ertesi güne
Ve ben çeliþkilerin imparatoru
Tahtýmda kendi diktatörlüðümü yaþýyorum
Kendime söküyor diktatörlüðüm
Caným acýsýn diye bilinçaltýmý kazýyorum
Küf kokan mazimi koz olarak kullanýyorum
Düþlerim solan yaprak olmuþ…
Onlarý gönlümün sayfa araklarýnda sakladým
Hüzünlü bir akþamüzeri…
Tahtýnda þair kral karanlýðý seyre dalmýþ
Veziri kaðýtlarla koyu muhabbetlere dalýp gitmiþ…
Güneþin doðuþunu merakla beklerken
Yorgun gözleri kapandý…
Ve saltanatý yine karanlýða tutsak oldu

Oðuz Ertürk 29 mayýs 11


Sosyal Medyada Paylaşın: