Aþk altý boþ bir tastan, kanarak su içmektir
Yüreðin kan aðlasa, kahretmeyip gülmektir
Baþa gelen her þeyi, mutlak birden bilmektir
Aþýða verdiði dert, piþirip erdirmektir
Aþýklar deðil deli, belki bir çoðu veli
Onlardadýr duygunun, en saf ve temiz seli
Yarden haber kuþ sesi, bazen bir seher yeli
Aþýðýn tüm çektiði, haktan gelen vergidir
Her kalpte olmaz sevgi, o bir ezeli vergi
Hakiki aþýklara, birdir övgü ve yergi
Onlar her dem canýný, maþuka eder sergi
Aþýðýn gözyaþlarý, sýdkýna bir delildir
Yunus kara bir tas der, sevgi girmeyen kalbe
Aþýk gönül naz eder, her þeyi duyan Rabbe
Onun damla göz yaþý, pahasýz altýn habbe
Aþkýn ciðer sýzýsý, cemalin hasretidir
Seven hiç uslanýr mý? aþký deðil lüzumsuz
Aþýðýn günü geçmez, dertsiz ve de hüzünsüz
Burasý hasret yurdu, yok bir vuslat düðümsüz
Sonunda biter bir gün, aþýðýn tüm çilesi
Herkes düþmez bu derde, bu bir takdir ezelde
Gezer titrek yürekle, gönlü nazlý güzelde
Bilmez kimse derdi ne, o da yazar gazelde
Ruhunda çaðlayandýr, aþýklarýn göz yaþý
O hep Allah dan diler, gönlündeki muradý
Geçmiþ fani lezzetten, Haktýr asýl muradý
Yarinin didarýdýr, aþýk kulun muradý
Ölmeyen aþýk olmak, Zaravi nin muradý
Zaravi (Kamil KAYA)