Yaralı Sözler Sandığımda

Ýnsanlar sözden söze geçerken, ben içimdeki suskunluðun dilini arýyordum.
Ýki insan bir yerde karþýlaþýp ve akabinde güzel bir mekanda kahve içmeye
oturduklarýnda baþlýyorlardý konuþmaya.
Orada onlar gibi bir sürü insanlar bulunuyordu ve onlarda sürekli konuþuyorlardý.
Kahvenin içindeki þeker erirken,gümüþ kaþýklara çarpan sözler fincandan
çýkýp yükselen buhara karýþýyordu.
Sözler, soðuyup yok olan kahve buharý gibi duyulup yok oluyorlardý.
Garsonun boþaltýp getirdiði kültablasýnda yok olan izmaritler gibi yok oluyordu sözler.
Ýnsanlar aðýzlarýný boþaltýyordu.
Durmadan.
Sözler bir çiçek gibi,bir süre masanýn ortasýna konuyor ve hemen kaldýrýlýp atýlýyordu.
Ya renkleri gerçek olmuyor ya da þekilleri beðenilmiyordu.
Kimi sözler hemen kapýdan dýþarýya yoldan geçenlere atýlýyordu.
Ayaklar altýna alýnýp, camlara vuruluyordu.
Aðýza alýnan bir yudum kahve bir sözden daha uzun ömürlü olabiliyordu.
Ýnsanlar acýmasýzdýlar.
Söylemeden önce ahengine taptýklarý bir sözü ne çabuk dillerinden defedip, onlarý ne çabuk sahipsiz býrakýyorlardý.
Kimileri duyulmadan söyleniyor ve en saf halleriyle bir öksüz çocuk gibi boþlukta kalýyorlardý.
Ben bu sözleri topluyordum.
Masa altlarýndan, kýrýþtýrýlmýþ peçetelerin içinden, yarým býrakýlmýþ keklerin
yanýndan alýyor ve dilini aramakta olduðum iç suskunluðuma veriyordum.
Ýnsan dilinden yaralý bu sözleri, acý çeken bu harfleri sahipleniyordum.
Ben bu konuþkan insanlarýn döktüðü kelimeleri topluyordum.
Ben bu konuþkan insanlarýn yaralý býraktýklarý acý çeken harfleri topluyordum.
Kahvenin hatýrý var ama sözün hatýrý yok anlaþýlan.
Dilimiz ne kadar keskin Allahým!
Nerede bir insan konuþmaya baþlasa ortalýk bir savaþ alaný ve bir sürü ölü,
bir sürü yaralý.
Kelimeler kan içinde.

Hece hece duyuyorum.
Dillerden akan kanýn sýzýntýsýný.
Spikerin okuduðu haberden, tribünlerdeki taraftarýn küfürlerine kadar.
Siyasetçilerin verdiði demeçlerden, duvarcýnýn türküsüne kadar.
Hece hece sýzlýyorum.
Sahipsiz sözler cangýlýnda aç kurtlar gibi diller.
Ben iç suskunluðumun dilini arýyorum.
Artýk kök vermeyen yaþlý bir aðacýn kuru dallarýndan topladýðýmýz
soluk yapraklar gibi sözler.
Ne taze bir yas, ne de yemyeþil bir sevinç var söylediklerimizde,
dilimiz kurumuþ bir çöl gibi.
Dilimiz terkedilmiþ bir mezarlýk gibi.
Ölü þairlerin mezarlarýnýn baþucunda üreyip çoðalan yabanotlarýndan besleniyoruz.
Yýpranmýþ deri kaplamalý kara kitaplarýn, örümcek yuvalý sayfalarýndan besleniyoruz.
Yarattýðýmýz nesneler adsýz kalýyor.
Vururken canlý sözleri, koruyoruz leþini çýkardýðýmýz söylemleri.
Hece hece kuruyorum.
Acý çeken harfler topluyorum.
Kaybettiðiniz dilinizi aranýrken, biliyorum ki size lazým olur.
Bende olduðunu bilin yeter, onlarý sizin için saklýyorum.
Yaralý sözler sandýðýmda.





Sosyal Medyada Paylaşın: