VE..YOKSUN...

Þiirlerim boynu bükük iki heceden yoksun.
Kanýyor derinlerde sessizce çýðlýðým...
Türküler yalnýzlýðýnýn ezgisine döndü yine.
Umut barýnamadý acýlý yürekte...
Kuþlar kanat çýrpmaktan korktu þafaða,
Yaz güneþi beklerken yüreðim,
Karakýþ ayazýnda kaldý...
Can sustu bir bayram gününde.
Gözyaþý yetmedi elleri birleþtirmeye...
Çiçeklere bakmaz oldu,
Bozkýra alýþmýþ gözlerim,
Beceremedi sevdayý taþýmayý,
Apansýz öksüz kaldý...
Mutluluðun resmi yerini,
Acýnýn þiirine býraktý...

Sosyal Medyada Paylaşın: