Acı ve cesaret

Acý ve cesaret
Yasadýþý ölümcül bir acý yaþýyordum bu gece içe dönüþ varlýðýmda... Acýyla iradem güçleniyor. Acý güçlendiriyor beni, benliðimi, düþüncelerimi…
Bir ýþýk kadar derinleþiyordu bir yandan içimdeki acý...
Yorgun ve soluksuz kaldýðýmý hissediyordum...
Kaybolmuþluða yakýndým ve kaybolmuþluðum içinde neyi yitirdiðimi ve neyi kirlettiðimi bulamýyordum...
Susuz ve yorgundum...
Zamanla acý ve özlemin yerini utangaç bir boþluk alýyordu...
Bütün o eksik hazlarýn yerini derin bir suçluluk duygusu kaplýyordu...
Yaðmur sonrasý bir matlýk yansýmasý kaplamýþtý içimi hani sýkýntý verir türden...
Göklere dokunsak yine bardaktan boþalýrcasýna üzerimize yaðacaktý...
Konuþsak yaðmur yaðacaktý yeniden...
Dýþarý çevirsek bakýþlarýmýzý yaðmur yaðacaktý...
Derin bir iç çeksem, ellerimle yüzümü kapasam, geçmiþe dalsam durduðumuz yerde yaðmur yaðacak...
Ne yaparsam yapayým gök üzerime yaðacak...
Ne yaparsam yapayým kent üzerime aðlayacak...
Susuyordum öylece...
Sessizlikten ilk defa bu kadar korkuyordum...
Cesaret, ne bol sýfýrlý bir çek, ne de üç yüz kilometre hýzla sürülen son model araba.
Cesaret içimizdeki ateþ…
Artýk korkak i mgeler arkasýna saklanacak ne bir dün, ne bir yarýn var.

BEDÝA BARAK
Sosyal Medyada Paylaşın: