Hüzün İşte

Gülerken aðlamak mý desek
Ya da aðlarken gülmek
Bir fýrtýna sanki
Oradan oraya savrulup gitmek.

Yanmak mý desek giden gençliðe
Ah edip inlemek mi?
Kýymet bilmemek mi koysak adýný
Elimizden gidince anlamak mý?
Ne desek de anlatsak hüznü?

Yalnýzlýðýn çiselemesi kalemden
Gönlün aðlamasý yârdan habersiz
Küskünlüðümüzdür
Ýçinde debelendiðimiz

Hasretimizdir bizi adam eden.
En çok da
Hüzün biraz eksik kalmak gibidir
Yaptýklarý yetersiz
Yapacaklarý gerçekleþmemiþ
Ýçinde biriken umut
Umutsuzlukla çerçevelenmiþ.

Hüzün hep gitmeleri anlatýr
Gitmeler yalnýzlýðýn kendisidir.
Neden güneþ doðarken günümüze
Aydýnlanýp çoþku verir de bize
Batarken kýzýllýðýnda
Bir içli þarký gibi
Çeker bizi içine
Velhasýl-ý kelâm
Hüzün iþte!



Sosyal Medyada Paylaşın: