güruh

onbeþinde suskun bir ruhtum ben

sadece ölüm sözcüðüne gülümseyen

güruh bir ruhtum

kendi canýna kasteden

bir gece yarýsý

hastane kapýsý

gözlerim aðlamaklý

acil alabildiðine yoðun olsa keþke

kaybolsam hatta kendi derinliklerimden bile öteye

gözler çakýlmýþ öfkeli

apaçýk ifade ediyorlar

bana yüreksizliðimi

niye geldim bu dünyaya sanki

bedenim kaç þiþe serumla arýndý zehrinden bilemiyorum

tek hatýrladýðým

yetmiþlerinde bir teyzenin sözleri

ben bile bu yaþýmda canýma teselliyim

senin ne derdin var sanki

çizgilerine sarýnmýþ çukur gözleri

hala, capacanlý, parlak

ilk günün heyecaný gibi

bense hayata inancýný çoktan yitirmiþ

adýmlarý temkinli

hayat kendine inananlarýn bir güç gösterisi gibi

bense her geçen gün daha da nefretle karþýlýyorum bu inadýna mücadeleyi

öyle ya birbirimizi bu kadar kýrmaya deðermi

þu topraðýn rengi öylesine büyüleyiciki

sarýndým kokusuna sinip saklandým

aktým damarlarýna usul usul

týpký bir eski sevgiliye sarýnýrmýþ gibi

hiçbir gölge böylesine korumamýþtý beni

ah þu yol öylesine uzun ki

kilometrelerine döþenmiþ onlarca anýn yüküne teslim bir köle misali

adým attýkça eðiliyor,gömülüyorum

bakýþlarým ezik bir ruhun aksi

ayaza vurmuþ korkular üþütüyor ,titretiyor beni

soluk benliðim görünmüyor

aradýkça yitiriyorum kendimi

sadece af dilemekti benimkisi


Sosyal Medyada Paylaşın: