uzakta kaldı
“ey istanbul yýllardýr tükettin beni
kekik kokulu daðlar uzakta kaldý
genç aldýn ihtiyarlattýn bu bedeni
yaþadýðým genç yýllar uzakta kaldý
arabaya biner uzaða giderdik
oksijeni ciðerlerde hissederdik
bir daha baþka yere gidelim derdik
alýp götüren yollar uzakta kaldý
istanbula koþarak geldiðim oldu
ara sýra geçmiþte kaldýðým oldu
benim de sevdiðim sevildiðim oldu
sýcacýk saran kollar uzakta kaldý
memnun deðilim kendimden farkýndayým
feleðin döndükçe ezen çarkýndayým
ben bir cevizim gülhane parkýndayým
aðaç burada dallar uzakta kaldý
herkes gibi kendi hýzýmda aktým ben
suda yansýyan suretime baktým ben
arý kovanýna çomak mý soktum ben
arýlar geldi ballar uzakta kaldý
ne desem diyeyim geçmiþin dengi yok
yeni sesler týnýlar var ahengi yok
artýk hayatýmýn o eski rengi yok
sarý mor mavi allar uzakta kaldý…” 28.05.2011
bayram eser
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.