Dünya teknolojide ilerledi, uzayda inþaat bile yapýyor,
Gerçi her yanda devam eden depreme çare olamýyor,
Dünya geniþledikçe içimiz daralýyor, anlayamýyorum,
Ve ister istemez milletçe bunalýyoruz, bunalýyorum...
Üst katýmda süren hayat da her zaman gündemimdedir,
Orada yaþayan bir aile deðil, sanki sahradaki sürülerdir,
Onlar baþýmýn üzerinde tepiniyor, ben kafamý yiyorum,
Bütün millet kafayý yemiþ, ben de her zaman bunalýyorum...
Yassý adaya hapsettiðimiz bir baþbakaný bile astýk, hayret!
Kýsa cumhuriyet tarihimizde bunu bile baþardýk, nihayet!
Bu utancý nasýl telafi edebiliriz, tarihi düzeltebilir miyiz?
Belki de utançlarýmýzla birlikte yaþamayý öðrenebiliriz...
Politik þiir yazmayacaðýmý biliyorum, burada bitiriyorum,
Kahvaltýmý yaparsam ilaçlarýmý alýrým, belki düzelebilirim,
’Þanlý tarihim!’ diyemeyeceðimi biliyorum, yazýk bizlere,
Bundan sonra güzellikler diliyorum, yaþayacaðýmýz günlere...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.