yýdýzlar yok bu gece gökyüzünde belliki perdeleriniçekmiþ bulutlar önlerine bense karanlýk odamdayým dinliyorum sessizliði sokak ýþýklarý yansýyor yüzüme hafi esen güzgar sallýyor karþý komþunun perdelerini bir müzik sesi geliyor içeriden sessizliði okþayan aðýr naðmeleri götürüyor beni benden alýp uzaklara anýlarýmla dolduruyorum içimi sakladýðým aný defteri geliyor aklýma kitaplar arasýndan alýp karýþtýrýyorum sayfalarýný sararmýþ sayfalarý arasýndaki kurumuþ bir gül yapraðý belliki oda kurumuþ yalnýzlýktan herþey dün gibi yada dün bugün gibi geçmiþin izleri var yüreðimde üzerime sensizlik çöküyor düþüncelere gömülüyorum komþunun oda lambasý yanýnca kendime geliyorum gece çok acýmasýz ve karanlýk ne deðiþecekki sabaha güneþ ilk ýþýnlarýyla ýsýtmadýkca beni gece çökmeden ilk rüzgara atlayýp yalnýzlýðýn içindeki bu þehirden çok çok uzaklara gitmeliyim belkide kaçmalýyým buralardann ,,,,,,,,,,,,,YUNUS,,,,,,,,, 04 05 2003 Sosyal Medyada Paylaşın:
GURBET KUŞLARI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.