Çok mu vaktimiz vardý. Yaþam Tohum olup dururken Yarýnlara Boþa mý geçirdik zamaný.
Özlemlere yelken açýp hiç çekinmeden Köpük köpük dalgalarýn Nihavent makamýnda Güneþ’i hangi ufka taþýyabildik ki Batmadan. batýrmadan.
Baharýn özlemiyle Sahipsizken laleler Umutlar, düþlerde mi kaldý, Yoksa düþlediklerimiz Umutlar mýydý. Kaç hece Kaç gece tükettik Kapýlýp özlemlere Hiç farkýna varmadan. Sevda dedik Yandýk. Yüreðimiz avucumuzdaydý Açýp da bakamadýk.
Hazana çalarken mevsim Düþen Takvim yapraklarýyla Akýyor zaman. Bir yanda fasl-ý yaþam Öte yanda umutlar Boy veriyor durmadan. Hüzünlerse hala Yüreðin kuytusunda Ýçin, için tutuþuyor Hicazkar makamýndan.
27/06/2006
H Hikmet Esen
Sosyal Medyada Paylaşın:
H Hikmet Esen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.