Benim gölgelerim bile buðulu, Sen ardýna dönüp git dedin ama.. Kýrmýzý gülün artýk siyah oldu, Topraðýna baðlý deðil çünkü,kökü kurudu.
Evde arkamdan kedi gibi miyavlar gölgelerim, Hep adýn,hep ayak seslerin gibi biþeyler çaðrýþtýrýr uzunca gölgeler. Vazoya koyduðum çiçekler kaçýncý toteminde; Ha solsun , ha býrak, aman dokunmada gelsin ..! hissi.
Bitmeli artýk bu solgun,bu hastalýklý çiçekler gibi , Bir Demet Akalýn parçasý gibi evli mutlu ,çocuksuzda olur ne diyim:):) Sarmaþýk isteyen kim bu gülleri? Vazomda canlý kalsýnlar yeterdi...
Burcu’dan hayat’a...
Sosyal Medyada Paylaşın:
burcu2005 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.