İSTERMİYDİM SONUMUZ BÖYLE OLSUN

ah gülüm istemezmiydim
bilekðimde kelepce olmasaydý
saçlarýný okþamak
istemezmiydin seni koklamak
olmasaydý sonun böyle
istemezmiydim elini tutup her gün bu þehirde gezmek
mimiklerini seyretmezmiydim
gözlerin de saçlarýmý taramazmýydým olmasaydý sonum böyle

isterdim bende iþ aþ bir ev araba /gülseydi biraz kader .
isterdim küçük bahceli bir ev/ isterdim seninle ömrümü geçirmeyi
saçýna menekþe takmayý /dizinin dibine çökmeyi .
gözlerini seyretmeyi istemezmiydim sonum böyle olmasaydý

istemezmiydim sana doymak / gonca yapraðýnda uyumak
dizlerinde sabahlamak istemezmiydim sonum böyle olmasaydý
sensiz her gün biraz biraz eridim
geçmedi aylar dolmadý zaman kurudum çöle döndüm
doðmazmýydým sana özgür olsaydým güneþ gibi sonum böyle olmasaydý


hürriyet hiç uðramadý /dertler bela peþimi býrakmadý .
þu dünyada adam gibi/ bir gün yaþamadým /yaþayamadýk .
her gün bir çile /bir dert/ bu þehirde sensizlik ölüm zülüm
virane çöplük pis duvarlar ýþýksýz güneþsiz dört duvar.
yok ýþýk /yok umut /ömrüm içtiðim siðara kadar
ve hasret hançeri saplý baðrýmda .
sen yüreðimin içindesin
her gün ölümden eþit bir dünya doðuruyorum

irfan KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın: