İNTİHAR GİRİŞİMİ:

Makyajsýz yalnýzlýklara...


’Her yerde býrakýp gittin beni gözlerinle
düþlerin yüreðiyle býrakýp gittin beni
yarým kalmýþ bir cümle gibi býrakýp gittin
geliþi güzel bir nesne, bir iskemle gibi
yazla birlikte biten kýsa bir tatil
çekmecede bir kart gibi býrakýp gittin...’

L.ARAGON



Aþk ýskalamaz
yalnýzlýk torpil yapmaz
ve ayrýlýk kim olduðuna bakmaz

ben yazýyorum sana kalsýn þiirler
bana mahpus
bana kelepçe
özgürlükler sana kalsýn...

çünkü yanlýþ hayatýným senin
yalnýz sevgilin, kanayan sevinçlerin
intihar giriþimlerin
baðlanmýþ özgürlüðün, çoðalan suskunluðun
en büyük hataným
seni çok özleyen
seni çok...

gidersin:
dudaðýmda býraktýðýn öpüþlerin izi kalacak
düþlerim sýrýlsýklam ýslanacak
kalbim uslanmayacak

gidersin/
bana isyan deðil
tevekkül býrakarak

seni soracak
ardýnda býraktýðýn o korkunç, o anlaþýlmaz
ve karmaþýklaþan, umutsuzlaþan her þey...
evimin rutubet kokan duvarlarý
yürüdüðümüz yollar
ýslandýðýmýz yaðmurlar
eskimiþ mektuplarýn
ve hüzünlü, ýssýz þarkýlarýn...

gideceksin
uçuruma atlar gibi, küfür gibi, öç alýr gibi...
lekesiz hiçbir þey kalmayacak
dönüp içime her baktýðýmda
’senin o kimseye benzemezliðinin sýzýsý’
yalnýzlýðýn, sensizliðin yaslý boðuntularý kalacak
ve beþ para etmeyecek seni hatýrlatan-
bütün melankolik aþk figürleri...

aþkýmýn ihtiþamý
itirazlarýmýn heyecaný
yanýlgý ve yenilgilerimin burukluðu
öldürüp intihar süsü verdiðin hayallerim
sen de kalacak

savruluþlarým
çýðlýklarým
acýnýn patikasýnda
demlediðim özlemlerim
sensizliðin lugatýnda
asla tamamlanmayacak-boynu bükük þiirlerin
anlamý sen de kalacak...

sen gidersin
ve ben yýllardýr içinde yaþadýðým yürekten
’ valizler dolusu anýlarla kendi yalnýzlýðýma taþýnýrým’
yokluðunun boþluðuna asýlýrým!..
bana-baka baka eskiteceðim foðoðraflarýn kalacak
özgürlüðü yaðmalanmýþ kuþlarýn ahý sen de kalacak

(’þiirlerde ýsýtmayacak artýk sözcüklerin bedenini’)

gidersin
öyle yorgun
öyle bencil
öyle ilkel

belleðimde ve duyarlýðýmda derin izler býrakarak...
uykusuz sabahlarda tenin kalacak tenimde
yitik anýlara çarpacak buðulu, dalgýn gözlerim
aðýz dolusu susmalar bana kalacak

sen, yaþam kýlavuzunda neyi, nasýl yapmalýyýmýn
karamsarlýðýný yaþarken
ben ayrýlýk türküleri söyleyeceðim, haczedilmiþ sesimle!
sonra efkarlanýp raký zýkkýmlanacaðým
buruþturup buruþturup sevinçleri
sýðýndýðým anýlarý kanatacaðým!..

gideceksin
ömrüme devrilerek
beni hayatýn o dayanýlmaz çýldýrtan kirli karanlýðýna iterek
heyecansýz
kayýtsýz
ve ýssýz
ve sabýrsýz
ve asýlsýz

gidersin
kan sýzacak çocuklarýn ellerinden
ardýnda, hayatý yanlýþ sollamýþ bozgun bir adam
ve acýtan-ve acýyan bir aþkýn taslaðýný býrakarak

içimde
bir-dal kýrýlacak
iklimsiz bir sonbahar aðlayacak
ruhunun sürgünlerinde
sesimi koyacak yer olmayacak
aþkýn alfabesinde, yitecek kelimeler
dudaklarýmda yarým yamalak heceler kalacak!..

(Birdal ERDOÐMUÞ/2005/
Sosyal Medyada Paylaşın: