Dört kiþiydik biz, Biri er, dört kiþi. Ýki büyük, iki küçük, Biri er, dört kiþi.
Hiç kötü bir þey gelmezdi baþýmýza, Mutluyduk güvenli dünyamýzda.
Küçükler büyürken, sandýk ki, Büyükler kalýr hep ayný. Çoðalýrken bir yandan, sandýk ki, Azalmaz asla bu sayý.
Oysa ki mevsimler akarken ardý ardýna Geçmez mi zaman, bitmez mi yaþam?
Ve derken bir sabah, Bizi býrakarak arkada, Er kiþi kanatlandý sonsuza, Hayali hâlâ yanýmýzda.
Hani kötü bir þey gelmezdi baþýmýza, Hani mutluyduk kendi dünyamýzda?
Eksik üç kiþiyiz þimdi, dördüncüyü bekleriz. Ama gelmeyecek biliriz. Ne zaman ki karþýlaþýrýz o son randevuda, Ýþte o zaman tamamlanýrýz. Sosyal Medyada Paylaşın:
özlempekcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.