SEVDA DEMİ...

Akýl galebe çalar, kalp mahzun yenilmekten,
Attýðý her adýmda, intiharý hazýrlar..
Manayý yitmiþ güller, her gönle derilmekten,
Dikene boynun büksen, yüreðine kazýrlar...



Gönlümü hiçe sayýp, haþrettiðin sevdana,
Mâbed olan yürekler, ’sen’ diye çaðladý mý?
Ruhun her zerresine, nakþettiðin vedana,
Kurban ettiðin güzel, ’ben’ gibi aðladý mý?



Kendimden gizlediðim, tüm âleme âþikâr,
Gurura sezdirmeden, yaþattým senliðimi..
Hesabýný bilmedim, akla zarar gönle kâr,
Sana yer açmak için, yok ettim benliðimi..



Öfkeme duyurmadým, sevdalý sözlerimi,
Sessiz bir çýðlýk gibi, yankýlansýn teninde..
Ahû bakýþlarýna, sîn kýldým gözlerimi,
Kalbi iknaya mecbur, hayat sevda deminde...

Sosyal Medyada Paylaşın: