Yaşarken ölmek istemiyorum
Gecenin göz bebeðinde ikamet eden hüzün
Esmer bir gölge gözyaþlarýma sarkaçlýk yaparken
Ürkekliðin býçak olup dilimi kesiyor
Oysaki
Sessiz çýðlýðýyým paslý kapýlar ardýnda
Bereketsiz akþamlar kimsesiz sokaklar þahit
Týpký doðduðum kentin gizli sokaklarýnda
Aðlayan çocuk gibiyim mahkûmu olsam da
Avuçlarýmda güne bakanlar boyunlarýný bükerken
Sünepe bulutlar acýyla dans ederek
Seri bir katil gibi bedenimi kurþunluyor
Oysaki
Yaþarken ölmek istemiyorum
Yalnýzlýðým manalý bakýþlarýnda gizlense de
Umutlarým imdatlar isterlercesine
Þehit oluyor duygularým utanmaz gecelerde
Gitmelerin yumak, yumak acýlarýma iþlese de
Yaþarken ,yaþarken ölmek istemiyorum
Gökyüzünü gözyaþlarýmýzla süslerdik aysýz gecelerde
Griyi düþlerken þafaktan oluyoruz
Prangalar vurup aydýnlýðý örtesim geliyor
Bir an öfkenin kölesi olurum
Yaþarken ölmek istemiyorum...
Remziye Çelik
Yorum Funda Saðlam caným çok teþekürler öpüyorum seni.
20.2.2011 Pazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.