EVLA
Bir canlýyý ateþte, cehennemler içinde,
Aç susuz býrakmaktan, damlamak daha evla.
Sebeplerin sebebi, nasýl neden niçin de,
Dinliyor görünmekten, anlamak daha evla.
Dertle dolu insaný, dertlerle doldurmaktan,
Deli gibi çýldýrtýp, saçýný yoldurmaktan,
Çiçekleri kurutup, gülleri soldurmaktan,
Aðacý öldürmeden, can’lamak daha evla.
Umudu çoraklaþmýþ, akýla izan’lara,
Çöldeki kumlar gibi, kuruyan vicdanlara,
Anlayýþtan nasipsiz, aç susuz insanlara,
Can suyuyla can katýp, kan’lamak daha evla.
Yiðit gibi rol yapýp, korkak gibi pusmaktan,
Ýçindeki kinleri, nefretleri kusmaktan,
Haksýzlýðý yok sayýp, sükût edip susmaktan,
Dilsiz þeytan misali, olmamak daha evla.
Yalancý gevezenin, aðzýnýn kokmasýný,
Muhannetin; cebine üç kuruþ sokmasýný,
Cömerdin günahýný, cimrinin lokmasýný,
Harami selam verse, almamak daha evla,
Bilenler akýl yorsun, bilmeyen hayal kursun,
Hurdacýlar kiloya, sarraf mihenge vursun,
Yüzmesini bilmeyen, sahilde geze dursun,
Dibi görünmez suya, dalmamak daha evla,
Bir eðlence sanmadan, dünya denen bu yeri,
Ahde vefa gösterip, dönmeden sözden geri,
Daireyi gönülden, kadem basýp içeri,
Ýnsanlýðýn dýþýnda, kalmamak daha evla.
Bir gönül babý var ki, sonuna dek dayalý,
Sevdalarla süslenmiþ, aþk rengine boyalý,
Zor da olsa anla da, bu nükteyi yaralý,
Paslanmýþ kapýlarý, çalmamak daha evla.
23.05.2011…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.